Słownik etymologiczny języka polskiego/Prut
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
Prut, rzeka, scytyjski Porata (od irańskiej nazwy ‘brodu’?), grec. Pyretos; Brutos u cesarza Porfirogenity około r. 950 dowodzi, że słowiańska nazwa nie z rumuńskiego poszła, bo w r. 950 żadnych Rumunów tam jeszcze nie było. Mapy średniowieczne zowią go Alanus fluvius, ‘rzeką alańską’, od Alanów, przodków dzisiejszych Osetów kaukaskich. Ci zwali się w średniowieczu, u Arabów, Greków, Rusi, Asami (aśu, ‘szybki’), Jasami; od nich nazwa miasta mołdawskiego Jassy (starorus. jasskyj torg, t. j. ‘targ alański’). Alanją nazywało się wybrzeże czarnomorskie od Teodozji do Ałuszty; nazwa Alanów powtarza się może w nazwie Roksolanów (irań. raochszna, ‘jasny, błyszczący’), szczepu sarmackiego (wszyscy, wraz z Scytami, irańskiego początku), niegdyś między Dnieprem a Donem osiadłego; nazwę przenieśli humaniści dowolnie na ‘Ruś’, i stąd u Zimorowiców Roksolanki: ‘ruskie panny’.
