Słownik etymologiczny języka polskiego/żywy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
żywy, żywić; ożywiać; pożywny; żywot, żywociarz; żywica; żywioł (‘element’, ale i ‘żyjący’, w 16. wieku tak tłumaczą łac. ‘animal’), żywiołny, ‘vitalis’, r. 1500, żywiołowy. Prasłowo; tak samo u innych Słowian; cerk. żiw, żiwot; prus. giwa, ‘żyje’, lit. gywas, ‘żywy’, giwata, ‘żywot’ (i nazwa ‘węża domowego’, t.j. ‘gospodarza’, giwoite); grec. bios, ‘życie’; łac. vivus, ‘żywy’ (od vivere; stąd wiwaty, wiwisekcja, itd.); goc. qius (niem. quick, erquicken, Quecksilber = żywe srebro r. 1500, obok rtęci).
