Słownik etymologiczny języka polskiego/żętyca
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
żętyca, właściwie żyntyca (»żybura albo mulka«, to z niem. Molken, o tem samem znaczeniu), ‘serwatka z mleka owczego’; z rumuń. żintice (to samo), przez pastuchów wołoskich; słowo pierwotnie słowiańskie, bo znaczy: ‘to, co przez żinkę cedzono’, zaś żinka, czes. żínie, żínice, żínka, znaczy ‘włosienicę’ (dzinia, ‘włosienica’, w psałterzu puławskim). Potocki pisze zentyca.
