Słownik etymologiczny języka polskiego/żóraw

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

żóraw; Żurawno, z mylnem u; od żer-, ‘krzyczeć’; prasłowo; lit. gerwē, grec. geranos, łac. grus, niem. Kranich, wszędzie ten sam ptak; niezawiśle od tego przenoszą ogólnie nazwę ptaka na wszelakie przyrządy z długim drągiem, niby szyją, np. żóraw u studni; tak samo nazywają Węgrzy swoje dawne, podobne studnie: geme kut, ‘czapla studnia’; żórawiny, nazwa jagód leśnych, ‘vaccinium’. U innych Słowian tak samo: cerk. żeraw(l), u Serbów i żdral, żdrao, czes. żeráw, jerzáb, rzerzáb (pomieszane z jarząbkiem), rus. żuraw(ie)l, itd.