Słownik etymologiczny języka polskiego/świegot
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
świegot, świegotać, świegotliwy, świegotarz, świegotka; z k: świekot, świekotliwy; z ch: świechtać; o ‘szczebiocie ptaszym’, o ‘paplaniu ludzkiem’; czes. swiechtati, ‘paplać’, i nieskończona litanja podobnych słów z sz-: szwiesztati, szwachtati, szweh(l)ati, szweholiti, i z i: szwihliti, gdy samo szwih, szwihati, używa się tylko o ‘świśnięciu rózgą’, ‘biciu, ćwiczeniu batem’. Por. szwargotać.
