Słownik etymologiczny języka polskiego/śreż
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
śreż, śreżoga, stryż, stryżoga, śrzeżoga, ‘pierwszy lód na wodzie’; ‘szron’; »przez śrzeżogi i śniegi«, »na wietrzne śrzeżogi«; ‘mgła’ nawet; śrzeżoga i ‘usychanie kwiecia od mrozu’; »śnieg bieli ziemię i rzeki się szryszą«, »(flis) w pół Wisły śnieżnym zatrzymany szreszem«, Potocki. Pierwotne serg-; p. szron. Słowieńskie srěż, ‘szron’ i ‘lód’; u innych Słowian wstawiają k, t: bułg. skreż, ‘szron’, czes. strziż, ‘pierwszy lód’, łuż. strież, ‘kra lodowa’, słowackie streż, ‘kra lodowa’. Przyrostek -g, jak w trwoga, księgi itp.
