Słownik etymologiczny języka polskiego/śmieć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
śmieć, śmiem zamiast dawnego śmieję, śmiały (jak bywały), śmiałek, ośmielić. Prasłowiańskie; tak samo u wszystkich Słowian: rus. śmieju, śmielczak, czes. smielý, serb. smieti; uważają to za złożone z sŭ- i *mĕ-ti, i łączą mě- z niem. Mut, dawne mōt (?).
