Słownik etymologiczny języka polskiego/ślizki
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ślizki, ślizgi, ślizgać, ślizać się; slizawka i slizawica obok postaci z zg: ślizgawka; śliz i śliżyk, nazwa rybki; pośliznąć się; w czeskiem i z inną wokalizacją, slzký, cerk. slĭzŭk, słowień. skliznoti, sklizek, serb. sklizak, rus. skliznut’. Pierwotne: skliz- i skŭlz-, którego s- odpada, więc kiełzać, kiełznąć, to samo co s(k)lizać; rus. kolzat’, i z ch = sk: chołzko, ‘ślizko’; odmian tych postaci mnóstwo; brak odpowiednika litewskiego; grec, ligdēn, ‘po powierzchni’, niem. schleichen, ‘pełzać’, dawne sleicha, ‘sanki’, anglosas. slic, ‘brus’.
