Słownik etymologiczny języka polskiego/łęk

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii

łęk u siodła i kulbaki, ‘wygięcie’; łuk, broń narodowa (szlachta jeszcze w 17. wieku z nią się nosiła, niby Tatarzy); w dawnym języku (np. w psałterzach) łęczyszcze, później łęczysko (u Wróbla), ‘łuk’; od lęk-, łąk-, ‘zginać’, por. lit. łankas, ‘obręcz’, łankus, ‘gibki’; tu wtaczają i ślęczeć nad czem (‘skulony’). Prasłowo; rus. łuk, itd. P. łączyć.