Słownik biograficzny uczonych Żydów Polskich/Ben–Zew, Jehuda Loeb
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik biograficzny uczonych Żydów Polskich |
| Podtytuł | XVI, XVII i XVIII wieku |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | Piotr Laskauer i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Ben Zew, Jehuda Loeb.
Uczony ten mąż urodził się w r. 1764 w Lelowie, małem miasteczku w Krakowskiem. Początkowe nauki pobierał w szkółce żydowskiej w mieście rodzinnem. Za młodu już okazywał wielkie zdolności i nieprzepartą chęć przyswojenia sobie nauk świeckich. Znalazłszy u współwyznawców swoich wielkie przeszkody, a nawet i ciągłe prześladowania z tego powodu, opuścił Kraków, ożeniwszy się wprzód, i udał się w r. 1787 do Berlina, gdzie przy pomocy uczonych Izraelitów rozpoczął się kształcić z całą gorliwością i wytrwałością. Egzegeza, gramatyka i leksykografija, były ulubionemi jego naukami. Oddając się im wyłącznie zdobył sobie później uznanie i sławę. Podczas pobytu swego w Berlinie wydał pierwszą swoją pracę literacką, to jest komentarz do dzieła Saadiasza Gaona: „Ha-Emunot weha-Deot“ w języku hebrajskim. W krótkim czasie przeniósł się do Wrocławia, gdzie otoczony uczonymi hebraitami wyłącznie oddał się pracom literackim i wydał najznakomitsze swe dzieło: „Talmud Leszon Ibri“ w roku 1796. Jest to do dnia dzisiejszego najlepsze dzieło traktujące o nauce języka hebrajskiego. W roku 1798 wydał jeszcze przekład z chałdejskiego na hebrajski i niemiecki księgi apokryficznej Przypowieści Jezusa Syracha, zaopatrzywszy pracę tę w wyborny komentarz. Na kilka lat przed śmiercią udał się do Wiednia, gdzie objął posadę korektora dzieł hebrajskich w drukarni Antoniego Schmita. Zajęcia te jednakże nie powstrzymały go od pracy na polu literatury hebrajskiej. Ułożył między innemi słownik Hebrajsko-Niemiecki i Niemiecko-Hebrajski, p. t. „Ocar ha-Szeraszim“ (Skarbiec źródłosłowów), dalej wyborną książkę elementarną dla nauki języka hebrajskiego, katechizm wiary żydowskiej „Jesode ha-Dat“ i wiele innych bardzo poważnych i cenionych prac, które wszystkie dopiero po śmierci autora, w Wiedniu, wydane zostały. Pracowite życie swe zakończył ten mąż uczony w Wiedniu roku 1811.
