Przejdź do zawartości

Przyjaciele (Lemański 1904)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Jan Lemański
Tytuł Przyjaciele
Pochodzenie Proza ironiczna
Wydawca Gebethner i Wolff
Data wyd. 1904
Druk W. L. Anczyc
Miejsce wyd. Warszawa-Kraków
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
PRZYJACIELE

Zając miał za przyjaciół: konia, wołu, barana i osła. Kochał ich bardzo a znał jeszcze bardziej. Zdarzyło się, że, szczwany psami, uciekał do lasu przez łąkę, na której paśli się wszyscy czterej. Zwracać się w nieszczęściu do przyjaciół jest rzeczą nie tylko ludzką, ale i zajęczą. To też zając chciał już prosić którego z nich, albo i wszystkich, o pomoc, gdy wtem przemknęły mu przez myśl ich niezawodne odpowiedzi:
— Chętnie, ale dziś nie mam czasu, może jutro — powie koń.
— Zaraz, zaraz, tylko jeszcze trochę poleżę, bom się przejadł nieco — rzeknie wół.
— Widzisz, kochany Zajączku — oświadczy baran — pomódz, to ja bym ci pomógł, tylko, że sam boję się o swoje kudły.
— Dobrze — mruknie osieł — ale naprzód dostarcz mi lwiej skóry, żebym miał czem psy nastraszyć.
To sobie pomyślawszy, zając nie tracił czasu na daremne prośby, ale naprzełaj śmignął do lasu i to go ocaliło.



Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Lemański.