»Wplotłam ci liście dębu między włosy
i tak chcę zawsze wspominać o tobie,
widzieć cię w myślach w dębowej ozdobie
zielonej, świeżej, lśniącej perłą rosy...
Pamiętaj o mnie! Na szerokim świecie
dadzą ci wawrzyn, ciernie albo róże;
lecz kwiaty zwiędną, wawrzyn odrą burze,
dębu i ciernia jedno czas nie zmiecie.
Dąb ja ci dałam. Gdy będę daleko,
wspomnij ten wieniec — Łzy mi z oczu cieką
i ból przejmuje serce jakiś ostry...
Bądź zdrów! Ja nie chcę płakać — chcę wesoło
myśleć o tobie... Myśl o mnie... Daj czoło,
żegnam cię, żegnam pocałunkiem... siostry — ?«
