Poezyje Ks. Karola Antoniewicza (1861)/To ona

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Karol Antoniewicz
Tytuł	Poezyje
Data wyd.	1861
Druk	Drukarnia „Czasu“
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[277]To ona.

E poi^[1] ch’ amor di me vi fece accorta
Fur i biondi capelli allor relati^[2],
E l’ amoroso sguardo in se racolto!^[3]
 Metastasio.


Czy słońce z oceanu dźwignęło się łona?
Jakiegoż światła jaskrawe promienie
Ponuréj nocy przedarłszy cienie
Ujrzała dusza w myślach zatopiona?

Lampa na nieba błękicie zwieszona
Nie samaż słyszy miłości westchnienie?
W powietrzu słodkie rozeszło się brzmienie,
Echa zadrżały: To ona! to ona!

[278]

Gdy kwiaty zwiędłe przyciska do łona
I łza z uśmiechem mięsza się w jéj oku,
Cała natura zabrzmiała. To ona!

Gdzie tylko stanie, zdrój życia wytryska,
Gdzie okiem rzuci, jasny promień błyska,
Zbliża się do mnie, jak gwiazda w obłoku.

∗             ∗
∗

1.  Błąd w druku; powinno być – Ma poi.
2.  Błąd w druku; powinno być – velati.
3.  Błąd w druku; powinno być – raccolto!.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Antoniewicz.