Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom IV/Pozzuoli

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Maria Konopnicka
Tytuł Poezye wydanie zupełne, krytyczne
Wydawca Nakład Gebethnera i Wolfa.
Data wyd. 1915
Druk O. Gerbethner i Spółka
Miejsce wyd. Warszawa, Lublin, Łódź, Kraków
Indeks stron
LXVI. POZZUOLI.


W rozkosznem Pozzuoli[1] Sylla[2] się zamyka.
Co mu Roma! Tu wszystko ma, czego potrzeba.
Jak okiem sięgnąć — lazur przesłoneczny nieba,
Kumejskie dziewki[3] śniade i fletów muzyka.

Oto gibkobiodrego ręce niewolnika
Z złotych gron nad Awernem[4] słodkie niosą wino,
Oto srebrzystomodre ostrygi z Lucrino[5],
Karpie z Fusaro[6], z Kumów zaprawny combr dzika.


I jedno tylko... morze... To ogromne morze,
Co jęków swych i szumów uciszyć nie może...
Ta otchłań, która szepce wieszczby, jak Sybilla...[7]

Z mirtem słanego łoża[8], od hucznej biesiady,
Porywa się wódz nagle milczący i blady,
Idzie na brzeg, a morze huczy: »Sylla... Sylla!...«







  1. Pozzuoli, starożytne Puteoli — m. portowe w zatoce tejże nazwy na zachód od Neapolu.
  2. Sylla, właśc. L. Cornelius Sulla (u. 158, um. 78, przed Chr.) — znany dyktator rzymski, złożywszy urząd w r. 79, usunął się w zacisze wiejskie pod Puteoli, gdzie w następnym roku umarł.
  3. Kumejskie dziewki — z greckiego pierwotnie miasta Cumae, dziś Cuma, nieopodal od Puteoli, ale już nad morzem Tyrreńskiem.
  4. Avernus — jezioro otoczone wzgórzami, przy drodze z Puteol do Cumae.
  5. Lago Lucriuo (lacus Lucrinus) na południe od lacus Avernus — dziś resztki dawnego jeziora, zasypanego w znacznej części w r. 1538 wskutek trzęsienia ziemi; słynne były w starożytności ostrygi, hodowane w jeziorze Lukryńskiem.
  6. Lago di Fusaro (w staroż. Acherusia palus) — laguna na południe od Cumae, przedzielona od morza wązką ławicą piaskową.
  7. Sybilla kumejska miała mieszkać w grocie nad Awernem.
  8. Podczas uczty spoczywali starożytni na łożach.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.