Poezye Michała-Anioła Buonarrotego/XX

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michelangelo Buonarroti
Tytuł Poezye Michała-Anioła Buonarrotego
Podtytuł Sonety
Wydawca Redakcya „Niewiasty“
Data wyd. 1861
Druk K. Prochaska
Miejsce wyd. Kraków – Cieszyn
Tłumacz Lucjan Siemieński
Tytuł orygin. Rime
Źródło Skany na Commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Włoski oryginał
XX.

Se’l fuoco fosse alla bellezza eguale
De’ bei vostri occhi, che daquei si parte,
Non fora in petto alcun gelata parte
Senza l’ardor che si crudel n’assale.

Ma’l ciel pietoso d’ogni nostro male,
Del sovrano splendor che’n voi comparte
Lo intero rimirar ci toglie in parte,
Per l’incendio temprare aspro e mortale.

Non è par, dico, il fuoco alla beltade;
Che sol di quella parte uom s’innamora,
Che, vista ed ammirata, è da noi intesa.

Però se, lasso; in questa inferma etade
Non vi par che per voi io arda e mora
Poco conobbi, e l’alma è poco accesa.






Polski przekład
XX.

Gdyby ta miłość którą z ócz twych piję
Wyrównywała sile ich wyrazu —
Czyżby tak zimném było serce czyje,
Żeby je żar ten niespalił odrazu?

Lecz niebo widząc jaka dola nasza,
W swém miłosierdziu żar tego ogniska,
Co z twoich oczu zabójczo wytryska,
Coraz łagodzi i coraz przygasza.

Dla tego piękność silniejsza płomieni:
Bo człowiek tylko pali się ku temu,
Co widzi, dotknie, pozna i oceni.

I ja podobnież — niedziw się staremu;
Jeśli dla ciebie i duszą i ciałem
Niedość goreję — snać że niepoznałem. —








Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Michał Anioł i tłumacza: Lucjan Siemieński.