Poezje dawne
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Poezje dawne |
| Pochodzenie | Pod lazurową strzechą |
| Wydawca | Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska“ |
| Data wyd. | 1922 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
POEZJE DAWNE.
Poezje dawne
me, jak okwity,
na wstęgach drogi,
co była błędną, —
padły pod nogi...
i, choć oprawne
często w łzę — więdną.
A jam — w błękity
poleciał boże,
w lazurów szyby,
jak wiosną żóraw...
I serce złożę
w człowieczem słowie,
by kwitło, niby
ducha pąkowie —
z niebieskich muraw.
