Pieśni Kosmiczne/XXVIII
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Pieśni Kosmiczne |
| Pochodzenie | Pieśni Kosmiczne i inne |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1902 |
| Druk | J. Cotty |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Konrad Zaleski |
| Tytuł orygin. | Písně kosmické |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały cykl Cały zbiór |
| Indeks stron | |
XXVIII.
Słońce promienną gwiazdą jest,
Człowiek zaś jego tworem.
Wyborny sobie jest ten twór
Z swym ideału wzorem.
Wszakże to słońce, co tak lśni,
Fuszerka, mówią, marna, —
A człowiek taki wciąż chce być,
Jako z kryształu ziarna.
Świetlane słońce wciąż i wciąż
Plamami się pokrywa,
A człowiek z każdym życia dniem,
Cnót nowych wciąż nabywa!
