Pieśni Kosmiczne/IX
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Pieśni Kosmiczne |
| Pochodzenie | Pieśni Kosmiczne i inne |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1902 |
| Druk | J. Cotty |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Konrad Zaleski |
| Tytuł orygin. | Písně kosmické |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały cykl Cały zbiór |
| Indeks stron | |
IX.
Przeżyta ludzkość czyta z gwiazd,
Jak z kronik dziadek stary;
W pamięci swojej wskrzesza to,
Co poszło już na mary.
Na myśl jak wielki przestwór ten
Trwożnie drży serce w łonie...
Nieraz, nim światło dojdzie nas,
Ognisko jego spłonie.
Tośmy dożyli dzisiaj chwil!
Co krok, to nowe dziwy!
Jasną nam przeszłość jako dzień,
Trup każdy zda się żywy!
