Pieśń z wieży (Śpiewy Polskie)

	>>> Dane tekstu >>>
Autor	Adam Mickiewicz
Tytuł	Pieśń z wieży
Pochodzenie	Śpiewy Polskie nr 13
Wydawca	Gebethner i Wolff
Data wyd.	ok. 1900
Miejsce wyd.	Warszawa
Muzyka	Ignacy Komorowski
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

W^nej Pani Trzcińskiéj.

PIEŚŃ Z WIEŻY.

IGN. KOMOROWSKIEGO.

Któż me westchnienia kto me łzy policzy
Czy już tak długie przepłakałam lata
Czy tyle w piersiach i sercu goryczy,
Że od mych westchnień pordzawiała krata?

bis	$\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\{$	gdzie łza upadnie w zimny głaz przecieka
		Jak gdyby w serce dobrego człowieka.

Jest wieczny ogień w zamku Swętoroga
Ten ogień żywią pobożne kapłany
Jest wieczne źródło na górze Mendoga
Te źródło żywią śniegi i tumany

bis	$\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\{$	Nikt moich westchnień i łez nie podsyca
		A dotąd boli serce i źrenica.

Trzy piękne córki było nas u matki,
A mnie najpierwszéj żądano w zamęście,
Szczęśliwa młodość, szczęśliwe dostatki,
Któż mi powiedział że jest inne szczęście?

bis	$\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\{$	Piękny młodzieńcze, na coś mi powiedział
		To, o czem w Litwie dawniéj nikt nie wiedział!

O Bogu wielkim, o jasnych aniołach,
Kamiennych miastach kędy wiara święta,
Gdzie lud w bogatych modli się kościołach,
I kędy dziewic słuchają książęta!

bis	$\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\{$	Waleczni w boju jak nasi rycerze,
		Czuli w miłości jak nasi pasterze.

Gdzie człowiek ziemskie złożywszy pokrycie,
Zduszą ulata po roskoszném niebie.
Ach ja wierzyłam, bo niebieskie życie
Już przeczuwałam, gdym słuchała ciebie,

bis	$\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\{$	Ach odtąd marzę w dobrych i złych losach
		Tylko o tobie, tylko o niebiosach.

Krzyż na twych piersiach, oczy me weselił,
W nim oglądałam przyszłe szczęścia hasło,
Niestety! z krżyzakrzyża gdy piorun wystrzelił,
Wszystko do koła umilkło zagasło!