Pieśń oracza (Pługu mój drogi...)
| Pieśń oracza | |||
| Jest to pierwotna wersja pieśni, na podstawie której powstał Hymn Biskupizny, mikroregionu folklorystycznego w powiecie gostyńskim. Powstała na wychodźstwie w Westfalii wśród polskich emigrantów pochodzących z ówczesnego woj. poznańskiego. Autor nie jest znany. Zmodyfikowaną wersję (z refrenem) od 1966 roku Biskupianie uznali za "hymn Biskupizny" [1]. |
Pługu mój drogi, pługu poczciwy!
Gdy prujesz ostrem żelazem
Te ziemię ojców, te moje niwy,
I smutnym i wesół zarazem.
Pługu mój drogi, pługu mój stary,
Niejeden rok tyś na świecie;
Tyś z siwym włosem moim do pary,
Obu nas starość już gniecie.
Tobą to swoje krajał zagony
Jeszcze mój ojciec sędziwy.
A gdy mu na śmierć jęknęły dzwony
Tyś został pługu poczciwy!
Kiedy przy ojca płakałem zgonie,
Rzekł, patrząc na mnie z tęsknotą,
Masz pług ten stary i zdrowe dłonie,
Nie będziesz, synu sierotą.
Pracuj tym pługiem na polskiej roli,
Jak wszyscy polscy oracze:
Bo serce ojcu w grobie zaboli
Jeźli uczynisz inaczej.
- ↑ Jankowiak S., 1993: Biskupizna. Dzieje regionu, folklor biskupiański, jego popularyzacja i popularyzatorzy. Zestawienie bibliograficzne, Oficyna Wydawnicza Otwarty Dom, Krobia
Informacje o pochodzeniu tekstu możesz znaleźć w dyskusji tego tekstu.