O szcześciu

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	O szcześciu
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór
Indeks stron

›››

[223]

39. O szcześciu.

 Szczeście niegdy dziecię uźrzało,
Które sobie nad studnią spało;
Przyszedszy, je obudziło
A tak do niego mówiło:
 „Idż precz! Źleś sie tu uśpiło:        5
„Gdyby sie w studnią wwaliło,
„Nie ciebiećby winowano,
„Jednoby na mię wołano“.
 Ludzie w wielu rzeczach błądzą,
A nie dobrze swych spraw sądzą;        10
A gdy szkody popadają,
Na szczeście winę składają.

[223]  Rimicius: D (169) De puero et Fortuna. [H 316^b Παῖς ϰαὶ τύχη]. — FE (70) O Fortunie z dziecięciem. — Niemirycz (32 verso) Fortuna i dziecię (L V 65 La Fortune et le jeune enfant). — Jakubowski 89 Fortuna i młodzieniaszek (L j. w.).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.