O kobiecie i o miłości/La Rochefoucauld
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | O kobiecie i o miłości |
| Podtytuł | wybór myśli najznakomitszych pisarzy i myślicieli |
| Redaktor | Kazimierz Bukowski |
| Wydawca | Instytut literacki „Lektor“ |
| Data wyd. | 1922 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Kobiety nie są nigdy zupełnie odporne, chyba wstręt żywiąc.
Kobiety nie znają całej swej kokieterji.
Kobiety pokonują łatwiej namiętność, niż kokieterję.
Spryt większości kobiet służy raczej ich szaleństwu niż rozumowi.
Większość kobiet nie opłakuje tak śmierci swych kochanków przeto, że ich kochały, jak aby wydać się godniejszemi miłości.
Większość uczciwych kobiet to skarby ukryte, które są bezpieczne tylko dlatego, że się ich nie szuka.
Kobiety szczycą się zazdrością o swych kochanków, by ukryć, że są zazdrosne o inne kobiety.
Kobiety kochające przebaczają łatwiej wielką niedyspozycję, niż małą niewierność.
Większość kobiet nieczuła jest na przyjaźń, gdyż jest ona jałowa, skoro się zakosztowało miłości.
Z wszystkich gwałtownych namiętności, najmniej nie do twarzy jest kobietom z miłością.
W pierwszej namiętności kochają kobiety kochanka, w innych kochają miłość.
Mało jest kobiet, których wartość trwa dłużej niż ich piękność.
Nie liczy się kobietom pierwszej miłostki, aż kiedy mają drugą.
Można znaleść kobiety, które nie miały nigdy miłostki, lecz rzadko znaleść taką, która miała tylko jedyną.
Surowość kobiet jest przybraniem i ozdobą ich piękności.
Uczciwość kobiet jest często miłością spokoju i opinii.
Kokieterya jest tem usposobienia kobiet, lecz nie wszystkie jej używają, gdyż w niektórych powstrzymuje ją obmowa lub rozsądek.
Kobiety wierzą często, że kochają, nawet gdy nie kochają. Zajęcie się intrygą, wzruszenie ducha, które wzniecają zabiegi miłosne, przyrodzone pragnienie, by być kochaną i przykrość odmowy, skłaniają je brać kokieteryę swą za namiętność.
