Najnowsza kuchnia/Sos rumiany (Roux)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Najnowsza kuchnia |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1903 |
| Druk | W. L. Anczyca i spółki |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Wszystkie kawałki i odpadki surowego mięsa wołowego, cielęcego, zwierzyny i drobiu, zasmażyć i zrumienić na maśle — na 2—3 funtów takiego mięsa liczy się pół funta masła niesolonego — gdy się mięso dobrze przyrumieni, dodać dużo włoszczyzny, jak marchwi, pietruszki, selera, cebulę, kilka listków bobkowych i korzeni, poddusić razem, następnie wsypać funt mąki i wlać pół garnca zimnej wody (na 2—3 f. mięsa), gotować nie poruszając na wolnym ogniu, aż się sos dobrze wysadzi, wtenczas tłuszcz zdjąć, sos przecedzić przez czyste płótno i zachować do użytku, nie soląc go wcale, jednak nie dłużej jak 3-4 dni, w chłodnem miejscu. Sos ten można również przyrządzać w mniejszej ilości, zastósowując go do codziennego użytku. Zapasów zaś białej zaprawki mącznej, nawet w największych gospodarstwach się nie robi — biały bowiem sos do potraw mięsnych, przyrządza się na rosole, wygotowanym z tego mięsa, np. z cielęciny, kury itp., do którego ma być użytym — sosy rybne zaś zaprawia się mąką zasmażoną, na maśle, używając do rozprowadzenia ich smaku z nich wygotowanego, białego wina lub w dni mięsne białego rosołu.
