Na sarkofagach, w ciemni, w tajemniczej ciszy
Pająk czasu oprzędza nieprzerwane nitki,
Zasnuwa niewidzialnie najtajniejsze skrytki
I śpiących przyodziewa szatą z szarych wiszy...
Czasami widma wspomnień powychodzą z niszy 5
I pochylone — klęczą rzędem, jak Szarytki...
Czasami myśli spłyną w spokoju przybytki
I po trumnach się szmerzą w cichości, jak myszy...
Najczęściej wstają długie, powłóczyste cienie
I w tajemnym uścisku chylą się ku sobie, 10
A tuż przy nich z zapartym oddechem — milczenie...
Lecz o każdej godzinie i o każdej dobie,
W ciemni, ciszy, pajęczą szatą oprzędziona
Siada na grobach przeszłość senna i skulona...
