Na otwarcie domu ludowego w Ciechanowie

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Maria Konopnicka
Tytuł	Na otwarcie domu ludowego w Ciechanowie
Pochodzenie	Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom VIII
Redaktor	Jan Czubek
Wydawca	Gebethner i Wolf
Data wyd.	1915
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa, Lublin, Łódź, Kraków
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[216]X. NA OTWARCIE DOMU LUDOWEGO
W CIECHANOWIE^[1].

Otwieram dom, królewski dom
 Runiczną laską cudu...
Niech wejdzie tutaj w promieniach zórz
 Mojego dusza ludu!

Otwieram dźwierze królewskich wrót
 Na jasny dzień szeroko...
Niechaj się wzniesie w słoneczny blask
 Mojego ludu oko!

Długo bezdomny duchem brat,
 Pokrzywdzon w swoim dziale,
Mimo zapartych światła krat
 Szedł smutno, szedł niedbale...

Długo przygarbion w trudzie swym
 Nad pługiem, kielnią, młotem,
W łoskocie maszyn, w ciszy pól
 Opływał znojnym potem.

I nie podnosił czoła wzwyż,
 Do jasnych świtów słońca,
I w mroku dźwigał doli swej krzyż
 Do grobu, aż do końca.

[217]

Długo i my się rwali w lot,
 Skróś beznadziejnych szlaków,
I świat zasnuli śniegiem piór
 Pobitych białych ptaków.

I źle się działo im i nam
 Bez spójni, bez jedności
I staliśmy u doli bram
 Rozcięci w dwoje włości.

Dziś inne hasła okrzyknął czas,
 Inny nam sztandar wieje...
W jeden się naród musimy zróść,
 Nim spełnim swe nadzieje!

Oto lud powstał z długich snów,
 Oto się chwieje szala.
Tysiąc się wznosi serc i głów,
 Gdzie zorzę duch zapala.

Sił mu przyczyńmy! Ducha sił!
 Światła mu dajmy zbroje.
Niechaj ojczyzna w krew jego żył
 Nadzieje wsączy swoje!

Gotowi bądźmy nowy pług
 Zapuścić w nową rolę...
Braterstwem spłaćmy ten stary dług,
 Co popchnął nas w niewolę.

U progów twych niech spadnie z nas
 Wszelaka małość ducha,
Bo idzie już zaranny czas
 I noc przemija głucha.

Zwyknijmy jedno hasło mieć,
 Na bój, na śmierć, na życie!

[218]

Niech jedno czucie budzi w nas
 Serc odrodzonych bicie.

Zanim zewrzemy z dłonią dłoń
 W zwycięski czyn ostatni,
Niech chryzmat swój da nam na skroń
 Duch zjednoczenia bratni.

Dzielnico stara naszych ziem!
 Mazowsze ty Piastowe!
Podnieś ty pierwsze z ponocnych ciem
 Twojego ludu głowę!

I tu, gdzie niegdyś huczał bór,
 Gdzie wicher wył przestrachem,
Niech głosów wolnych bratni chór
 Brzmi pod tym jasnym dachem...

Niech każdy z nas uniesie stąd
 Iskrę miłości ludu...
— Otwieram dom, królewski dom
 Runiczną laską cudu!

Żarnowiec, 8 sierpnia 1907.

1. Wiersz ten odczytany został w Ciechanowie podczas otwarcia Domu Ludowego.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.