Na jednego plebana (Chwalił się jeden pleban...)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Na jednego plebana |
| Pochodzenie | Ogród fraszek |
| Redaktor | Aleksander Brückner |
| Wydawca | Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej |
| Data wyd. | 1907 |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tom II |
| Indeks stron | |
Chwalił się jeden pleban, że ma wielkie szczęście
Do dziewek, i dwie i trzy w rok potka zamężcie.
Tak, rzekę, dobry pasterz, choć się sam nie żeni,
Przykładem Jakobowym trzodę pańską pleni.
W tym się tylko niech rożni i na to pamięta, 5
Żeby jak tam nie były srokate jagnięta.
Bo choćby się dwakroć w rok rodziło po troje,[1]
Laban nie Jakob wszytko weźmie jako swoje.
Mieni się świat i wszytko, co na nim, w tej mierze,
Kiedy się przetworzyli w barany pasterze. 10
Albo ich tedy żenić, jako ruskie popy,
Albo urznąwszy rogi, przetwarzać ich w skopy.
