W niem, o zbudź królestwo nasze Polskie, ludzkie, lecz nie lasze.
Bądź wola Twoja, o Panie!
Pokorne nasze wołanie,
Jak na ziemi tak i w niebie
Słuchać pragniem tylko Ciebie. Lecz jeśli jest w onej woli, Zbaw nas od wrażej niewoli!
Powszedniego daj nam chleba,
Co go rodzi polska gleba,
Ale święć go nam dopóty,
Aż nie będzie krwią zatruty — I uprawny z wroga złości Przez niewoli naszej kości.
I odpuść nam winy nasze,
Wycinane na pałasze —
I nie wódź nas w pokuszenie,
Daj nam polskie wybawienie. Zbaw nas od dusznego złego I od zaboru wrażego.
Amen, amen — niech się stanie
Łaska Twoja, wielki Panie —
