Mimochodem/całość

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Bolesław Leśmian
Tytuł	Mimochodem
Pochodzenie	Napój cienisty
Wydawca	J. Mortkowicz
Data wyd.	1936
Druk	Drukarnia Naukowa Towarzystwa Wydawniczego
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

MIMOCHODEM

∗
∗ ∗

Módlmy się śród drzew
Za zdeptany wrzos, —
Za przelaną krew,
Za zburzony los!

I za śmierć od kul, —
I od byle rdzy!
I za cudzy ból —
I za własne łzy!

∗
∗ ∗

Uwiędły sad
Przeżegnał się szkarłatem.
Liść drgnął i spadł.
Módl się do tęcz za światem!

Pożółkły klon
Mży w stawie miedzią złudną.
We własny zgon
Uwierzyć mu tak trudno!

∗
∗ ∗

Płomienny uśmiech nietrwałych zórz
(O, złoć się dłużej!) — umiera już.

I jeszcze jedna z różowych chmur
Skrajem dogasa na grzbiecie gór.

I jeden jeszcze przeżyty dzień
(O, złoć się dłużej!) — odchodzi w cień...

∗
∗ ∗

Zwoływali się surmą na wrzawę-zabawę,
A jam gadał z mogiłą...
Wszyscy na koń już siedli, by jechać po sławę,
Lecz mnie z nimi nie było.

Sny moje zaniedbane marnieją w dolinie...
Weź pług w dłonie i oraj!
Płynie życie bez jutra, a w ślad za niem płynie
Moje życie — bez wczoraj!

∗
∗ ∗

Coś tam mignęło dalekiego
Wbrew niedalekiej wodzie, —
Coś tam wezbrało rosistego
W ogrodzie — w ogrodzie!

Coś się spełniło skrzydlatego
Nad przynaglonym kwiatem! —
Coś tam spłoszyło się bożego
Pomiędzy mną a światem!...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Bolesław Leśmian.