Meandry/399
< Meandry
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Meandry |
| Podtytuł | Strzępy myśli rozwianych |
| Wydawca | Michał Arct |
| Data wyd. | 1904 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Świątynia sławy, w mgłach, na Szklanej Górze,
W oddali jako świata kres dalekiej,
Ponad nurtami Zapomnienia Rzeki,
Piętrzy się w nieba strop, a w jej podnóże
Biją orkany trąb i grzmiące burze,
Przez miejsc przestrzenie i istności wieki.
Geniusz, tchem ust swych zażegnawszy Czary,
Na skrzydłach orlich, słońcu patrząc w oczy,
Leci, jak w dom swój, w Dworzec ten uroczy:
Podczas, gdy, w dole kędyś, pątnik szary,
Boso, w Przybytek tej Świetlanej Mary,
Pod wiatr, na cierniach utykając, kroczy.
Ach! jak szczęśliwy! jeśli mu się uda
Dosięgnąć szczytu! Lecz gdy tam już stanie,
To co on pocznie, jeśli, niespodzianie,
W progu, za którym Rajskie marzył Cuda,
Z uśmiechem drwiącym przyjmie go Ułuda,
By ujrzał Rozczarowanie?
