M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Zawracać

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Z – wykaz haseł
Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Zawracać, dok. Zawrócić; biegnąc, idąc, jadąc, obracać ś., kierować ś. w pewną stronę, zakręcać; skręcać; zmuszać, skłaniać kogoś idącego, jadącego, płynącego, by wrócił w tę samą stronę, skąd szedł, jechał, płynął; idąc, jadąc, płynąc, zwracać ś. w tym samym kierunku, skąd ś. przyszło, przyjechało, przypłynęło; przen., odciągać, odwodzić od czego; z. oczy: przewracać; z. głowę = nabawiać zawrotu głowy, odurzać; z. komu głowę = narzucać ś. komu, zanudzać kogo; przewracać w głowie, czynić wartogłowem, bałamucić kogo, rozkochiwać kogo w sobie; z. ś., obracać ś. w przeciwną stronę, zakręcać; obracać ś. w pewną stronę pod pewnym kątem, skręcać; kręcić ś., odurzać ś. od nadużycia trunku, od silnego wzruszenia i t. p.; z-iło mu ś. w głowie: dostał zawrotu głowy, przewróciło mu ś; pomieszało s. w głowie, stracił panowanie nad sobą, ma jakieś zachcianki.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.