Wypalać,
dok. Wypalić; palić co do ostatka, ogniem wyniszczać do szczętu, w perzynę ogniem wszystko przemieniać, spalać do tła; wypotrzebowywać na palenie (o paliwie, o przedmiotach, służących do oświetlania); o słońcu: skwarem wyniszczać, wypiekać, wysuszać; wystawiając na działanie ognia, nadawać moc i trwałość:
w. naczynia gliniane,
w. cegłę, kafle,
w. wapno; oczyszczać co za pomocą ognia, niszczyć ogniem brud na czym; robić, wytwarzać za pomocą palenia, przepalać czymś rozżarzonym, wyżegać:
w. dziurę w ubraniu,
w. piętno na ciele skazańca;
w. spirytus, wódkę = fabrykować je za pomocą działania wysokiej temperatury, pędzić, destylować w gorzelni;
w. w piecu = ułożywszy w nim drzewo, spalać je do ostatka;
w. fajkę, cygaro, papierosa = spalać tytuń, w nich zawarty;
w.,
dok. Wypalnąć; strzelać, palić, dawać ognia;
przen., wypowiadać, wygłaszać z zapałem, szybko wypowiadać; wytrzepywać;
przen., wybijać szybko, żwawo, gładko; wychylać; w łeb sobie wypalić = odebrać sobie życie za pomocą wystrzału z broni palnej;
w. komu komplement = wypowiadać;
w. ś., być wypalanym; palić ś., płonąć; gasnąć.
Strona w Wikisłowniku
