M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Punkt

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne P – wykaz haseł
P – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Punkt, łć., kropka; miejsce rzeczywiste lub idealne; najdrobniejszy rozmiar; stanowisko; przen., pyłek, atom, rzecz drobniuchna; jednostka rachunku w grze; artykuł prawa; artykuł umowy, warunek; ustęp rozprawy, traktatu; granica, kres; — p. Kulminacyjny p.; kropka, jako znak pisarski na końcu zdania; w muz., kropka, stawiana przy nucie na znak, że należy tę nutę wytrzymać 1½ raza dłużej, niżeli wskazuje jej wartość z p-u, z miejsca, odrazu; w p-cie ś. znaleźć = znaleźć ś. tam, gdzie potrzeba i postąpić tak właśnie, jak potrzeba, doskonale; miara drukarska, według której oznacza ś. wysokość czcionek = 11/12 wysokości cycera; p. widzenia, miejsce, z którego jest oglądany widok a. obraz i od którego w części zależy otrzymywane przez widza wrażenie; przen., ogół zasad i dążności właściwych jakiemu człowiekowi i wpływających na jego sąd, modyfikujących jego zapatrywania; okoliczność, wzgląd, stanowisko, z którego ś. kto na co zapatruje; p. oparcia = kąt spokojny, ostoja; p. honoru = to, na czym kto honor swój zakłada; p. sporny = zdanie, zapatrywanie, miejsce, o które spór ś. toczy; przedmiot sporu; p. zwrotny = miejsce a. czas, od którego następuje zmiana kierunku, dążności a. powodzenia; p-y równonocne = dwa punkty na przecięciu ś. płaszczyzn równika niebieskiego i ekliptyki: gdy słońce znajduje się w tych punktach (około 21 marca i 23 września), wtenczas na całej ziemi dzień jest równy nocy; p. odsłoneczny — p. Aphelium; p. przysłoneczny — p. Perihelium.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.