M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Padać
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Padać, dok. Paść; z kierunku pionowego przechodzić nagle w poziomy, obalać ś., przewracać ś., z wyższego poziomu przechodzić nagle na niższy; padł jak długi = rozciągnął ś. na ziemi; p-m do nóg, do nóżek = uniżony sposób powitania i pożegnania; p. na wznak = na grzbiet; p. na twarz = twarzą do ziemi; p. w czyje objęcia = ściskać go; p. trupem = polec; p. na cztery nogi = wszystko tracić odrazu, doznawać wielkiej klęski; p. na cztery łapy, jak kot = wyjść cało a, z małym uszczerbkiem z niebezpieczeństwa; bydło p-a, pszczoły p-ają = zdychają; deszcz, śnieg, rosa p-a = spada na ziemię; katar p-a na piersi = zajmuje piersi; mrok p-a = zmierzcha ś.; podejrzenie p-a na kogo = podejrzewają go; strach p-a na kogo = przenika go; p. ś., rozstępować ś., pękać; rozpierać ś.
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego |
| Data wydania | 1916 |
| Wydawnictwo | M. Arcta |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | P – wykaz haseł P – całość |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
