M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Matka

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne M – wykaz haseł
M – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Matka, kobieta, mająca dzieci, kobieta, jako rodzicielka, macierz; przen., opiekunka, obronicielka, orędowniczka; m. a. panna m. = ksieni, przełożona (w klasztorze); staruszka, kobieta w poważnym wieku; stara żebraczka; wieśniaczka na targu, gospodyni; u zwierząt: samica, która wydała płód; źródło, początek, rozsadnik, gniazdo; roślina, z której ś. bierze sadzonka; stare, główne koryto rzeki; przewodniczący w grze dziecięcej (w palanta, ekstrę i t. p.); część warsztatu stolarskiego; w bil., główna bila bilardowa; m. z ojcem = rodzice; m. męża = świekra; m. żony = teściowa; m. ojca a. matki = babka; M. Boska = Bogarodzica, N. M. Panna (święto M-i Boskiej); chrzestna m. = trzymająca do chrztu; m. przy bierzmowaniu = kobieta, asystująca przy sakramencie bierzmowania; m. weselna = matka panny młodej; m. czeladna, gospodna = kobieta utrzymująca gospodę rzemieślniczą, gospodyni; zostać m-ą = urodzić dziecko; poczuć ś. m-ą = uczuć pierwszy ruch dziecięcia w żywocie; jak dzieci jednej m-i = zgodni, kochający ś., podobni do siebie; jaka m., taka córka = córka podobna do matki; za panią m-ą pacierz = powtarzać za kimś bezmyślnie, nie mieć własnego zdania; jak go m. rodziła = nagi; od m-i komu zadawać, w m-ę kogo łajać = nazywać go bękartem; zdr. i pieszcz. Mateczka, Mateńka, Matunia, Matuńcia, Matusia, Matunieczka, Matuchna, Matuś, Matusieńka, Matula, Matuleńka.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.