M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Baba

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne B – wykaz haseł
B – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Baba, stara kobieta, staruszka; żebraczka, uboga; iron. lub pogardl. żona, babsko, złośnica, kłótliwa kobieta, (herod baba — p. Heród); kobieta wiejska, posługaczka; przen. — piecuch, niewieściuch, mazgaj, mężczyzna niedołężny, tchórzliwy; bałwan ze śniegu; kloc duży do wbijania pali; cześć składowa kafaru; gałgan na długim kiju do omiatania sufitów i ścian; czop; pęk ze szmat do zatykania otworu pieca, luftu; wiecha na kiju zatykana w miejscach niebezpiecznych do przejazdu; ciasto, pieczone na Wielkanoc specjalnej formy; gatunek gruszek.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.