M. Arcta Słownik Staropolski/Zasiąść

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski,; Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Z – wykaz haseł; Z – całość
	Indeks stron
	Strona w Wikisłowniku

›››

[935]

Zasiąść, niedok. zasiadać, zasiadywać, 1) usiadłszy zająć (próg zasiadła; ptaki jajka zasiadują = wysiadują na nich; Z. krzesło senatorskie = zająć, objąć, otrzymać; Z. wieżę = udać się do więzienia dla odsiedzenia kary; z szajką swą drogi publiczne zasiadał = obsadziwszy je, rozbijał, napadał; zasiadł mu gębę wrzód = zaległ, zatkał, rozsiadł się na gębie); 2) rozsiąść się, rozłożyć się gdzie przeszkadzając, wstrzymując (zasiadł im na moście; Leonid zasiadł u Termopil = zrobił zasadzkę); 3) Z. na kogo = zrobić zasadzkę, zaczaić się; 4) Z. kogo = nasiąść, natrzeć na niego; 5) Z. na czem = przysiąść fałdów nad czem, dulcząc nad czem siedząc; 6) Z. na czem = zasadzać się, polegać, opierać się na czem (uczy, na czem wola ludzka zasiadła).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.