M. Arcta Słownik Staropolski/Zamieść

Dodaj linki
Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Antoni Krasnowolski,
Władysław Niedźwiedzki
Tytuł M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca M. Arct
Data wyd. ok. 1920
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło skany na Commons
Inne Z – wykaz haseł
Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku
›››

 Zamieść, zamiotać, niedok. zamiatać, zamietać, zamiatywać, zamiotywać, zamietywać, 1) zarzucić (Z. sieć); 2) wyrzucić do góry, podrzucić (ziemię stopą, biegnąc, zamiata); 3) odrzucić, pogardzić (burzyciela wiary zamiatamy; Z. propozycję; Bóg nas nie zamiata; zamiatać czem = pogardzać, pomiatać, np. tytułem); 4) zarzucić, zasypać (Z. dół, studnię ziemią, kamieniami); 5) Z. co czem = zakryć, zasłonić, zatuszować (marność swą grzechem Lotowym zamietują); 6) niedok. Z. kogo czem = skarżyć, obwiniać go fałszywemi zarzutami; Z. komu co = zarzucać mu co, zadawać mu co.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=M._Arcta_Słownik_Staropolski/Zamieść&oldid=821607”