M. Arcta Słownik Staropolski/Zajść

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Z – wykaz haseł Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[894]

 Zajść, niedok. zachodzić, 1) przyjść ku schyłkowi, ustać, zwątleć (wzrok jego już zaszedł; zaszło co dawnością = uległo przedawnieniu); 2) zabrnąć, wdać się (Z. w dług, w rozmowę; Z. w słowa = pokłócić się); 3) pokłócić się (lada o co zachodzą); 4) Z. w głowę = zwarjować; 5) Z. do kogo, do czego = napaść, najść kogo, co; 6) zejść, zaskoczyć, napaść (sen ciało strudzone zachodzi); 7) rozciągnąć się na kogo, na co, dojść, spotkać kogo, co (chrzest św. zachodzi nie tylko obecnych, ale i potomne pokolenia; od wschodu nas dobro chrześcijańskie zaszło); 8) zachodzić kogo = obchodzić, interesować kogo, nie być mu obojętnym; 9) zachodzić, wchodzić w grę, iść o co (zachodzi tu sława, życie); 10) zaszły kogo wody = zalały, przecięły mu drogę, zaskoczyły go)go; 11) trudno temu co rzec, gdzie ręka a pieczęć królewska zaszła = gdzie nastąpiło przyłożenie pieczęci i podpisanie przez króla)króla; Z. się, 1) Z. się od śmiechu = zanieść się od śmiechu; 2) zachodzić się = krzątać się, uwijać się, zajmować się (o wieczerzy żonka się zachodzi).

[895]

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.