Przejdź do zawartości

M. Arcta Słownik Staropolski/Wywieść

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Antoni Krasnowolski,
Władysław Niedźwiedzki
Tytuł M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca M. Arct
Data wyd. ok. 1920
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło skany na Commons
Inne W – wykaz haseł
W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Wywieść, niedok. wywodzić, wywadzać, 1) W. kogo z rozumu = obrać; odurzyć, obałamucić, omamić go; 2) wydać, zrodzić; stworzyć (Bóg najpierw wywiódł materję nieułożoną; wywiódł wszystko z niczego; niechaj ziemia wywiedzie dusze żywiące; W. płód, plemię; wywiódł wodę z skały); 3) W. pisklęta = wyprowadzić wysiedziawszy je; 4) W. świadka = postawić świadka; 5) wykazać dowodami, dowieść (kto winniejszy — rzecz ta nieprędko będzie wywiedziona); W. komisję i t. p. = złożyć, wyznaczyć; W. się, 1) niedok. (o pisklętach) zaczynać wylatywać z gniazda, próbując skrzydeł; 2) wyjść, upłynąć, przejść, minąć (wywiodły się lata; wywiodły się staremu lata); 3) (o kobiecie) pójść do wywodu, oczyścić się po połogu przez odpowiedni obrządek w kościele; 4) usprawiedliwić się, wytłómaczyć się, uniewinnić się; 5) wykazać się, zalecić się czem (niech panują, co się cnotami, rozumem ludziom wywodzą); 6) wywodzić się z czem = rozwodzić się obszernie.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.