Etnomykologia na obszarach katalońskojęzycznych Półwyspu Iberyjskiego
| <<< Dane tekstu >>> | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Etnomykologia na obszarach katalońskojęzycznych Półwyspu Iberyjskiego | |
| Pochodzenie | Etnobiologia Polska | |
| Redaktor | Łukasz Łuczaj | |
| Wydawca | AHA | |
| Data wyd. | 2012 | |
| Miejsce wyd. | Wojaszówka | |
| Tłumacz | Wikiźródła (lista tłumaczy na stronie historii) | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
| |
| ||
| Indeks stron | ||
Hiszpanię można podzielić na kilka terytoriów zgodnie z tradycyjną wiedzą i wykorzystaniem grzybów. Katalonia oraz Kraj Basków są uważane za mykofilne. Na innych terytoriach hiszpańskich (gdzie mówi się językami hiszpańskim bądź galicyjskim) wiedza ta jest słabo rozwinięta. Andora jest niezależnym krajem, który przynależy do kultury katalońskiej, a jej społeczeństwo jest również uważane za grzybolubne.
Celem tej prezentacji jest przedstawienie zastosowań grzybów na obszarach katalońskojęzycznych w porównaniu z innymi terytoriami hiszpańskimi. Na przykład w języku katalońskim istnieje ponad 300 nazw grzybów, które odnoszą się do ponad 100 gatunków. W języku baskijskim liczba ta wynosi około 41-71. W języku hiszpańskim jest ich jedynie 15, a w galicyjskim zgłoszonych zostało tylko kilka.
W Katalonii i Andorze grzyby mają głównie zastosowanie spożywcze, m.in. jako przystawki, dodatki; w nielicznych przypadkach jako dania główne. Inne rodzaje grzybów są również stosowane w medycynie naturalnej.
Zbiór grzybów leśnych zmieniał się w ostatnich latach. W przeszłości było to zajęcie zdominowane przez chłopów, obecnie jest to bardzo popularne zajęcie o silnym wpływie na środowisko naturalne.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.