Encyklopedyja powszechna (1859)/Apollo, żyd
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom II |
| Rozdział | Apollo, żyd |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Apollo, żyd alexandryjski, wymowny i biegły w Piśmie świętem, jak świadczą Dzieje Apostolskie (18, 24), przybył do Efezu r. 55 i opowiadał w synagogach, iż Jezus jest Chrystusem. Pryscylla i Akwilas przyjęli go do siebie i wyłożyli mu dostateczniej naukę boską; wziął więc chrzest Chrystusowy, ponieważ dotąd był tylko uczniem ś. Jana Chrzciciela. Z Efezu udał się do Achai, i gruntownie przekonywał Żydów Bibliją, że Jezus jest prawdziwym Chrystusem. Nadewszystko w Koryncie, gdzie zabawił dłużej, prowadził dalej dzieło ś. Pawła, a przywiązanie uczniów, omal nie stało się przyczyną rozerwania w Kościele, gdy każdy mówił: „Jam jest Pawłów, a ja Apollów, a ja Cephin (I Korynt. 1, 12). Apollo wszakże był przeciwny wszelkiemu rozdwojeniu. W roku 57 gościł znowu w Efezie. Ostatnią wzmiankę Pisma świętego o nim, znajdujemy w liście ś. Pawła do Tytusa (3, 13), którym apostoł poleca mu Apolla i Zenasa. Podług ś. Hieronima, Apollo był biskupem Koryntu; podług innych zaś, biskupem Dyrrachijum, lub też Kolosseńskim w Azyi. L. R.
