Przejdź do zawartości

Encyklopedyja powszechna (1859)/Anglezyt

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Karol Jurkiewicz
Tytuł Encyklopedyja powszechna
Tom Tom I
Rozdział Anglezyt
Wydawca S. Orgelbrand
Data wyd. 1859
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Anglezyt, tak nazwał Beudant siarczan ołowiu, znaleziony po raz pierwszy w kryształach przez doktora Wilheringa na wyspie Anglesea. Niemieccy mineralogowie zowią go Bleivitriol, Fitriolbleierz lub Bleisulphat. Znaleziono go następnie w bardzo wielu miejscowościach, a najpiękniejszy w Wolfach i Baden-wedler. Zwykle znajduje się w kryształach i massach zbitych lub naciekowych. Jest on mocno przeświecający, biały, z rozmaitemi jasnemi odcieniami; połysk szklisto-dyjamentowy; łatwo rysuje się paznokciem, twardość 2, 6. W kwasie saletrzanym się nie rozpuszcza, w zewnętrznym płomieniu dmuchawki daje perłę mleczną. W błękitnym płomieniu redukuje się natychmiast na ołów metaliczny. C. g. 6, 2 — 6, 5. Oprócz wyżej wspomnianych miejscowości znajduje się w Syberyi w Berezowie i Nerczyńsku, gdzie w znacznych massach występuje, używają go jako rudy do wytapiania ołowiu. K. J.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Jurkiewicz.