Encyklopedyja powszechna (1859)/Amyot Jezuita
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Amyot Jezuita |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Amyot, Jezuita, urodzony 1718 roku w Talonie, umarł w Pekinie 1793 roku, sławnym jest ze swych gruntownych wiadomości o Chinach, gdzie był missyjonarzem. Posiadając języki chiński i tatarski, w źródłach oryginalnych poznał historyję starożytności, literaturę chińską. Najszacowniejsze jego w tym względzie prace znajdujemy w Mémoires concernants l’histoire, les sciences et les arts des Chinois (15 tomów, Paryż 1776—91). Jego Eloge de la ville Monkden wydał Guignes, a Dictionnaire talare mantchou-français, Langles (3 tomy, Paryż 1789). Do tego dzieła minister Berlin, znawca języków wschodnich i protektor Amyota, własnym kosztem odlać kazał potrzebne czcionki.
