Encyklopedyja powszechna (1859)/Amplifikacyje
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Amplifikacyje |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Amplifikacyje (z łacińskiego: rozszerzenie, rozsprzestrzenienie), figura retoryczna, polegająca na bardziej szczegółowem objaśnieniu myśli (ob. Parafraza), albo też na dokładniejszym określeniu jej przez bliskoznaczne wyrazy. Wirgilijusz np. tak opisuje śmierć Turnusa:
Z jękiem pada umiera;
Straszliwe zimno członki mu rozbiera,
Zbolałe życie w kraj cieni ucieka.
To jest amplifikacyją myśli najsamprzód wyrażonej: że Turnus kona. Cycero, mówiąc o historyi, tak się wyraża: Historyja, świadek czasów, światło prawdy, starożytności świadoma, nauczycielka życia i t. d.” to znów jest amplifikacyją słowną.—Amplifikacyja w szkołach fuancuzkich oznacza rozwinięcie przez uczniów przedmiotu, zadanego im na ćwiczenie.
