Przejdź do zawartości

Encyklopedyja powszechna (1859)/Allofan

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Karol Jurkiewicz
Tytuł Encyklopedyja powszechna
Tom Tom I
Rozdział Allofan
Wydawca S. Orgelbrand
Data wyd. 1859
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Allofan, minerał z familii glin, nazwany allofanem przez Stromeyera, nazywany bywa także reinmannitem na cześć Reinmanna, który go w końcu 1815 r. pierwszy odkrył w Saalfeld w Turyngii. Znajduje się w postaci zbitej, gronowatej, nerkowatej. Bardzo kruchy. Twardość szpatu wapiennego C. g. = 1,8 — 2,0. Barwy lazurowej, niebieskiej, chociaż są i allofany zielone (w Guldhausen w księztwie Waldeck). Liczne rozbiory dowodzą, że wzór jego najbliższy jest: 2 SiO3 3 AL2O3 + 15. HO. Wszystkie allofany mają przy sobie jako przymieszkę nieco tlenniku miedzi albo wodnego krzemianu miedzi, który około 2,5% wynosi. Pod dmuchawką się nie topi, płomień jej barwi na zielono, w kwasach rozpuszcza z wydzieleniem galaretowatej krzemionki. Oprócz wymienionych miejscowości, znajduje się jeszcze w Schneebergu (w Saksonii), w Firmy w depart. Aveyron i u nas w Miedziano-górze. K. J.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Jurkiewicz.