Encyklopedyja powszechna (1859)/Alfons I Bitny król Arrag.
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alfons I Bitny król Arrag. |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alfons I, Bitny (El Batallador), król Arragonii i Nawarry, nastąpił r. 1104 po bracie Piotrze I. W tej epoce Arragonija wycieńczoną była przez ustawiczne wojny z Maurami: potęga Almorawidów, walecznością Cyda na czas tylko wstrzymana, zagrażała całej Hiszpanii chrześcijańskiej, a jeden tylko stary Alfons VI król Leonu i Kastylii opierał się jej naciskowi. W takich okolicznościach Alfons I arragoński gotował się do wojny; poślubił następnie Urrakę, córkę Alfonsa VI króla Kastylii, lecz nieporozumienia pomiędzy małżonkami spowodowały panów kastylskich, których duma cierpiała na upokorzeniu swej księżniczki, do porwania jej z fortecy, w której ją Alfons I osadził. Nie zważając na to zajście, napadł na królestwo Saragossy (1110 r.). a lubo zerwał swe małżeństwo z Urraką, pragnął zatrzymać największą część jej posagu, co zawikłało go w wojnę z szwagrem Urraki, Henrykiem księciem Portugalii. Alfons zaniechać musiał wszystkich pretensyj do Leonu i Kastylii i Alfonsa Rajmunda, syna Urraki, królem Galicyi uznać. Jednocześnie wszakże rozpoczął walkę z Almorawidami, pod Saragossą w pień wyciął wojsko króla Grenady i pobif na głowę Alego, króla Maroku. Alfons nie ukrywał już wtedy chęci posiadania Saragossy, którą też zmuszony był oddać mu Amad Dola, i założył tu stolicę swego królestwa (1118 r.). We dwa lata później Ali znowu wysłał armiję do Arragonii, lecz Alfons poraził nieprzyjaciela pod Daroca i Calatayud. Następnie najechał królestwo Walencyi, a świetne zwycięztwo pod Alcaraz zdawało się otwierać mu drogę do podbicia całej wschodniej Hiszpanii, lecz powrócił obciążony tylko łupami. Napadt na królestwo Grenady, a zamyślając dokonać podbicia reszty dawnego królestwa Sewilli zdobył Meęuinenza, sam zaś poległ przy oblężeniu Fragi, ostatniego miasta, które mu jeszcze opór stawiało.
