Encyklopedyja powszechna (1859)/Alexandryjskie wiersze
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alexandryjskie wiersze |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alexandryjskie wiersze, czyli Aloxandryny, sześciomiarowe, trzynasto-zgłoskowe wiersze jambiczne, których cechą charakterystyczna jest obowiązkowa po trzeciej stopie średniówka. Nazwa tych wierszy pochodzi ztad, że pierwszy wspomnionej miary użył poeta francuzki z XII stulecia, w poemacie bohaterskim o Alexandrze Wielkim. Monotonność alexandrynów, przez długi czas wyłącznie prawie używanych w naszej poezyi, i po dziś dzień w niej jeszcze, równie jak we Francyi przeważnie górujących, łagodzoną bywa rozmaitością końcówek czyli rymów; w każdym razie jednak utrudnia deklamacyję, która zbyt łatwo popada w wadliwą śpiewność i nuży ustawicznym powrotem jednostajnego, bo w tem samem zawsze miejscu przerwanego średniówką rytmu.
