Encyklopedyja powszechna (1859)/Acidula di Cinciano
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Acidula di Cinciano |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Acidula di Cinciano (Acqua). Z lewej strony drogi głównej, prowadzącej z Florencyi do Sieny, pomiędzy Barberino i Poggibonsi, w miejscu o milę od tych miasteczek odległem, jest płaszczyzna zwana Piano dei Bagnoli, a na niej znajdują się źródła wody mineralnej, które w starożytności Bagno di Cinciano nazywane były. Jednocześnie z wodą ze źródeł tych wypływającą, uwalnia się tak wielka obfitość gazu kwasu węglowego, że woda ta ciągle jakby gotować się zdaje, a szum i bełkotanie wrzącej wody pod ziemią, nietylko u samego źródła, ale nawet i w odleglejszych miejscach tejże płaszczyzny daje się słyszeć. Woda ta ma smak kwaśny, szczypiący, przyjemny. Temperaturę niższą od powietrza atmosferycznego. Oprócz wielkiej ilości gazu kwasu węglowego, w składzie swym zawiera: chlorek sodu, siarczan magnezyi, wapna, i sody, węglan wapna, magnezyi, manganu, i żelaza. Zalecaną jest wewnętrznie w rozmaitych cierpieniach kanału pokarmowego, w braku apetytu, w womitach, pochodzących z zadawnionego zadrażnienia tegoż kanału lub z nieczynności kiszek, w rozmaitych stwardnieniach trzewiów brzusznych, i w nieprawidłowym odbywaniu się czyszczeń miesięcznych. — Kąpiele z wody tej zalecane są w chorobach skóry, a mieszkańcy okoliczni leczą tą wodą bydło chore na świerzbę. Woda ta dobrze zakorkowana, może być przewożoną w odległe miejsca, bez utracenia swoich własności lekarskich. Dr. L. S.
