Encyklopedyja powszechna (1859)/Abstynencyja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Abstynencyja |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
Abstynencyja, wyraz łaciński, znaczy wstrzemięźliwość, a mianowicie dobrowolne wstrzymanie się od pewnych pokarmów, zwłaszcza mięsnych, bądź w dni oznaczone, bądź przez pewien przeciąg czasu, bądź też na zawsze. To ostatnie zachowywali pustelnicy, asceci i niektórzy zakonnicy surowej reguły, jak np. Kartuzi. Abstynencyja, zalecana przykładem i słowy Jezusa Chrystusa, jego apostołów i najpobożniejszych chrześcijan, jest sama w sobie cnotą, albowiem daje wyższość duchowi nad ciałem, broni upadku ducha pod ciężarem materyi i pokus, opiera się wzburzeniu zmysłów i chuciom cielesnym; służy także za pokutę na zgładzenie grzechów popełnionych. L. R.
