Encyklopedja Kościelna/Commendatitiae litterae
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Commendatitiae literae i literae testimoniales często za jedno i toż samo są brane, chociaż tak ze względu etymologii jako i znaczenia ich treści, różnica między niemi zachodzi. Literae testimoniales jest to świadectwo wydane kapłanowi, przez biskupa lub jego zastępcę, poświadczające stopień święcenia, w którym on zostaje, oraz, że nie jest cenzurami kościelnemi dotknięty. Literae albo epistolae commendatitiae jest to odezwa biskupa do biskupów obcych, jednego lub wielu, ich łaskawości polecająca kapłana, poświadczająca nietylko stan jego kapłański i niezostawanie w cenzurach, ale jeszcze jego naukę, cnoty i moralność zaszczytnie stwierdzająca (Ferraris v. Testimoniales literae). Tak commendatitiae jako też testimoniales wydawane bywają najczęściej kapłanom, udającym się w podróż do obcych djecezji, i pod pewnym względem zastępują im formaty (literae formatae, ob. art. Formaty), mają jednak dla podróżującego tę wyższość nad formatami, że nie zostawiają wątpliwości żadnej, co do możności przypuszczenia go do ołtarza, gdyż poświadczają, że w cenzurach nie jest. Kapłani obcych djecezji, nie opatrzeni w commendatitiae, lub przynajmniej w testimoniales, nietylko nie mogą być przypuszczani do odprawiania Mszy św., ale nawet używać im nie wolno praw i przywilejów duchownych. Ob. Communio peregrina. X. A. S.
